ეფექტური კომუნიკაციის როლი სკოლამდელი ასაკის ბავშვების განათლებაში
DOI:
https://doi.org/10.52340/splogos.2025.02.19საკვანძო სიტყვები:
სკოლამდელი აღზრდა, სკოლამდელი ასაკის ბავშვები, კომუნიკაციის უნარები, კომუნიკაცია, კომუნიკაციური კომპეტენციაანოტაცია
სტატიაში გაანალიზებულია ძირითადი ფსიქოლოგიური და პედაგოგიური პრინციპები, გამოვლენილია სკოლამდელ აღზრდაში კომუნიკაციური უნარების ჩამოყალიბებისა და განვითარების თავისებურებები. ასევე, გაანალიზებულია, რომ ჩამოყალიბებული კომუნიკაციის უნარი უზრუნველყოფს წარმატებული კომუნიკაციის შესაძლებლობას, რადგან ის მოქმედებს, როგორც საკომუნიკაციო აქტივობის ძირითადი ფაქტორი. ცხოვრების ყველა ეტაპზე ეფექტური კომუნიკაციის უნარი აუცილებელია სოციალური ინდივიდებისთვის. განათლების პროცესი შეუცვლელი ფაქტორია. ამ სოციალური პროცესის რეალიზებაში, ხოლო სკოლამდელი პერიოდი, როგორც ამ პროცესის საფუძველი, ძალზე მნიშვნელოვანია ეფექტური კომუნიკაციის უნარების გადაცემის უზრუნველყოფისა და გაუმჯობესებისთვის. სკოლამდელი აღზრდის პედაგოგები დგანან დიდი პასუხისმგებლობის წინაშე, აღსაზრდელებისთვის შესაბამისი უნარების გადაცემისა და მათთან ეფექტური კომუნიკაციის უზრუნველყოფის თვალსაზრისით. ხარისხიანი განათლებისთვის გადამწყვეტია, რომ სკოლამდელი დაწესებულების მასწავლებლებმა იცოდნენ ის ელემენტები, რომლებიც უნდა გაითვალისწინონ საბავშვო ბაღებში ბავშვებთან ურთიერთობისას და დაამყარონ ძლიერი კავშირები ამ მიმართულებით. სკოლამდელი აღზრდის სხვა წარმომადგენლები და მშობლები მნიშვნელოვან როლს ასრულებენ ამ კუთხით, რადგან ეფექტური კომუნიკაცია მასწავლებლებს, ადმინისტრაციას, მშობლებსა და ბავშვებს შორის ზრდის განათლების ხარისხს და ეფექტურობას. კომუნიკაციის პროცესი დამოკიდებულია მხარეთა კოორდინირებულ ქმედებებზე, მათ მიერ ერთობლივად გადაჭრილი პრობლემების გაგებაზე, ინფორმაციის გადაცემის შესაბამისი მეთოდების არჩევაზე და ქცევის თვითრეგულირებაზე. კომუნიკაციის უნარების ჯგუფები იდენტიფიცირებულია
მათი შინაარსის მიხედვით. სხვადასხვა ავტორები ხაზს უსვამენ სკოლამდელ ასაკში კომუნიკაციური უნარების მიზანმიმართული განვითარების მნიშვნელობას, როგორც მათი დადებითი კომუნიკაციური გამოცდილების დაგროვების პირობას, რომელიც რეალიზდება სხვადასხვა სიტუაციებში ბავშვებთან, მშობლებთან და მასწავლებლებთან კომუნიკაციის პროცესში. ხაზგასმულია უფროსების აღზრდის კომუნიკაციური კომპეტენციის მნიშვნელობა სკოლამდელ ბავშვებში კომუნიკაციური უნარების ჩამოყალიბებაში. ცხადია, რომ ეფექტური კომუნიკაციის პროცესის მიღწევა შესაძლებელია იმ პირებთან, რომლებსაც აქვთ ეს ინფორმირებულობა, ფუნდამენტური კომუნიკაციის უნარები და შეუძლიათ თავიანთი ქმედებების გაანალიზება ამ კუთხით.
##plugins.generic.usageStats.downloads##
წყაროები
ამონაშვილი, შ. (1996). ჰუმანური პედაგოგიკის საფუძვლები. თბილისი: “მეცნიერება”.
Bandura, A. (1977). Social Learning Theory. Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Bernstein, B. (1971). Class, Codes and Control: Volume 1. Theoretical Studies towards a Sociology of Language. London: Routledge & Kegan Paul.
Bourdieu, P. (1977). Outline of a Theory of Practice. Cambridge: Cambridge University Press.
Bourdieu, P. (1986). The Forms of Capital. In Richardson, J. (Ed.), Handbook of Theory and Research for the Sociology of Education (pp. 241–258). New York: Greenwood Press.
Bourdieu, P., & Passeron, J.-C. (1990). Reproduction in Education, Society and Culture (2nd ed.). London: Sage Publications.
Created from the same author's doctoral thesis
Epstein J. 2002. School, Family, and community partnerships—Your handbook for action. Thousand Oaks: Corwin Press.
Foy JM, Kelleher KJ, Laraque D. 2010. American Academy of Pediatrics Task Force on Mental Health. Enhancing pediatric mental health care: strategies for preparing a primary care practice. Pediatrics.
Uznadze, D. N. (1966). The Psychology of Set. Moscow: Nauka.
Vygotsky, L. S. (1978). Mind in society: The development of higher psychological processes. Cambridge, MA: Harvard University Press.
