საკვანძო სიტყვები
მასკომუნიკაცია
დოკუმენტალისტიკა
კატეგორიები
როგორ უნდა ციტირება
ანოტაცია
ფილმი მოძრაობის ილუზიაა, რომელსაც ქაღალდის ან ცელულოიდის ზოლზე ზუსტი მიმდევრობით განლაგებული გამოსახულების ცვლილება ქმნის. ეს მარტივი მიგნება დღეს საკმაოდ კომპლექსური და გავლენიანი ჟანრის, დოკუმენტალისტიკის დასაბამია. ორი საუკუნის წინ შექმნილი ვიზუალური თხრობის სტილი დროთა განმავლობაში იცვლიდა ფუნქციას. თავდაპირველად თუ მხოლოდ გართობის, სიახლის გაგებისა და შემეცნების მიზნით იქნებოდა, გასულ საუკუნეში გაცილებით დიდი დატვირთვა შეიძინა და მასაზე ზემოქმედების ძლიერ იარაღადაც იქცა. დღეს დოკუმენტური კინო ცოდნასთან, დამაჯერებლობასთან და სანდოობასთან ასოცირდება. რეალობასთან ახლოს მდგარი ეს ჟანრი აუდიტორიისათვის პრობლემის წამოჭრის, საკითხის გადააზრებისა და განათლების მნიშვნელოვანი მედიუმია. რა შინაარსობრივი თუ აუდიოვიზუალური მახასიათებლებით ახერხებს დოკუმენტალისტიკა საუკუნეების მანძილზე შეინარჩუნოს მაყურებლის ნდობა, უახლესი მედიატენდენციებისთვის ფეხის აწყობის პარალელურად კი, არ დაკარგოს თავისი ავთენტური სახე და უპირატესობები. სწორედ მოცემულ კითხვებზე პასუხის ძიებაში იკვეთება მთავარი პრინციპი - დოკუმენტური ფილმის წარმატება მაყურებლის გონებაში მისი შემადგენელი ელემენტების თანმიმდევრულობაზეა დამოკიდებული. შინაარსის შესაბამისი ვიზუალური სურათებისა და ხმის კომბინირებული ეფექტი მყისიერია. ასეთი ლოგიკურად ცვალებადი გამოსახვის საშუალებებით, დოკუმენტური კინო აუდიტორიის აღქმის უფრო დიდ სიღრმეებს აღწევს, ვიდრე სხვა გამოხატვის საშუალება. (Rotha, Documentary Film, 1952)
წყაროები
Aufderheide, P. (2007). Documentary film: A very short introduction. Oxford University Press.
Berger, A. (1995). Essentials of Mass Communication Theory. SAGE Publications. doi:https://doi.org/10.4135/9781483345420
Bernard, S. C. (2004). Documentary storytelling for film and videomakers. Burlington, MA : Focal Press. Retrieved 12 05, 2023, from https://archive.org/details/documentarystory0000bern_y7y8/page/2/mode/2up?view=theater
Bohn, T. W. (2018). Why We Fight. Library of Congress.
Corner, J. (2005). Television, documentary and the category of aesthetic. In A. Rosenthal, & J. Corner, New Challenges for Documentary: Second Edition (pp. 48-57). Manchester University Press.
Grierson, J. (1976). First Principles of Documentary. In Nonfiction film : theory and criticism (pp. 19-31). New York: E.P. Dutton & Co. Retrieved 12 05, 2023, from https://archive.org/details/nonfictionfilmth0000unse/page/n9/mode/2up?q=counterparts
Juel, H. (2006). Defining Documentary film. POV A Danish Journal of FIlm Studies, 5-15.
Katz, E. (1959). Mass Communications Research and the Study of Popular Culture: An Editorial Note on a Possible Future for This Journal. Studies in Public Communication/Departmental Papers (ASC).
Murray-Brown, J. (1989). False Cinema: Dziga Vertov and Early Soviet Film. The New Criterion, 8(3), 21-33.
Nichols, b. (2017). Introduction to documentary. USA: Indiana university press.
Oliver, M. B., L, R., & Nabi. (2009). he SAGE handbook of media processes and effects. London: Sage.
Reagle, J. (n.d.). Claude Fischer and Raymond Williams. Retrieved 11 15, 2023, from https://reagle.org/joseph/2004/seminar/fischer-williams.html
Rotha, P. (1935). Documentary Film. London, UK: Faber & Faber.
Rotha, P. (1952). Documentary Film. London: Faber and Faber LTD.
Rotha, P., Road, S., & Griffith, R. (1964). London: FABER AND FABER LTD.
Vertov, D. (1922). Manifesto kinoks revolution.
ეს ნამუშევარი ლიცენზირებულია Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 საერთაშორისო ლიცენზიით .
საავტორო უფლებები (c) 2024 ქართველი მეცნიერები