სული - დევნილი და მარტოსული /გენრიეტა ქუთათელაძის კრებულის - „რეკვიემი დევნილთათვის“ - მიხედვით
DOI:
https://doi.org/10.52340/lac.2023.08.56ანოტაცია
The article analyzes the new collection of poems by Genrietta Kutateladze "Requiem for the Refugees". This is a poetry filled with philosophical questions, saturated with deep knowledge of human psychology, in which an era is skillfully depicted, a time devoid of God - cold and soulless, with supposedly democracy and false liberal ideas, in which there is no room left for pure feelings and poetry, innocent tears and compassion. Genrietta Kutateladze's beautiful, multi-layered, deep subtext poems convince us that the Refugee lives in each person and often the person becomes a prisoner of the Refugee’s syndrome, therefore, "Requiem for the Refugee" is two-colored - black and white, bipolar - evil and good. Genrietta Kutateladze was able to convey her message in a highly artistic manner in the original form, only with her own voice and intonation, with free verse, whose strong internal rhythm makes it quite melodic and dynamic.
##plugins.generic.usageStats.downloads##
წყაროები
ეკო უმბერტო (2012:), „ბოლოთქმა ვარდის სახელისთვის“, იხ. „ვარდის სახელი“, გამ. „დიოგენე“, თბილისი.
რუსთაველი შოთა (2019:), „ვეფხისტყაოსანი“, გამ. „ბაკმი“, თბილისი.
ქუთათელაძე გენრიეტა (2023:), „რეკვიემი დევნილთათვის“, „გამ. ს.ს. აჭარა“, ბათუმი.