Peculiarities of One Narrative− on Holocaust, without Metaphors (based on The Boy in the Striped Pyjamas by John Boyne)

ანოტაცია

ჩვენი სტატიის მიზანია ჯონ ბოინის ცნობილი რომანის ,,ბიჭი ზოლიან პიჟამაში“ მიხედვით ვაჩვენოთ მწერლის მიერ არჩეული ლექსიკო-სემანტიკური და ასევე სტილისტური ველი, როდესაც ის მოგვითხრობს კაცობრიობის ერთ-ერთ უდიდეს კატასტროფაზე−ჰოლოკოსტზე. ვეცადეთ გამოგვეკვეთა მწერლის სტილი: მისი თხრობის ლინგვისტური არჩევანი ქმნის შთაბეჭდილებას,  რომ ამ მოვლენას თითქოს მეტაფორებით აღწერა არ უხდება. თხრობა პირდაპირია, ლაკონური და უმეტესად ემოციურად დაშრეტილი, ვინაიდან თავად ჰოლოკოსტი იქცა ამ შემზარავი ჰუმანიტარული კატასტროფის ძლიერ მეტაფორად. მწერლის მიერ მოყოლილი ამბავი−ცხრა წლის ბიჭის, ბრუნოს თვალით და გონებით განცდილი ისტორიაა. ჩვენი კვლევაც სწორედ ამ მიზანს ისახავს: იმ ლინგვისტური ერთეულების −,,აღმნიშვნელების“− გამოვლენას, მათი სპეციფიკური სინტაქსური,  ფონეტიკური, ლექსიკო-სემანტიკური და ასევე სტილისტიკური მახასიათებლებით, რომელთაც მწერალი იყენებს თხრობისათვის. მათი ფუნქციური დატვირთვა მრავალფეროვანია: ზოგჯერ ამა თუ იმ გონივრულად შერჩეული აღმნიშვნელით მწერალი გვიჩვენებს ამა თუ იმ სიტყვის ფონეტიკურად სხვაგვარად ,,წაკითხვის“ შესაძლებლობებს. მაგ. ,,ფურია“ ნაცვლად ,,ფიურერის“; ზოგჯერაც ბავშვური გულუბრყვილობით და ვერ გაგებით არასწორად აღქმულ სახელს: “Out-with”  ნაცვლად “Auschwitz“. მოვიძიეთ მეტად საინტერესო შემთხვევაც, როდესაც მწერალი მიმართავს ევფემისტურ მეტყველებსაც, რათა დაფაროს ან პირდაპირ არ თქვას სათქმელი. მსგავსი ლინგვისტური ერთეულები უხვადაა გაბნეული რომანში, რაც მთელ ტექსტს  ერთგვაროვან ენობრივ ქსოვილში აქცევს. საინტერესოა იმ ფაქტის აღნიშვნაც, რომ თითოეული თავიც იმგვარად არის დასათაურებული, როგორც თხრობის ბუნებას შეეფერება: ისინიც მიგვანიშნებენ ბავშვურ ლოგიკასა და აზროვნებაზე. რომანის ამგვარი მოცემულობების გათვალისწინებით, ჩვენი აზრით, სტატია საინტერესო იქნება ფსიქო-ლინგვისიტიკით დაინტერესებული მკითხველებისთვისაც.