Production of Fortified Wine in a Family Cellar

ანოტაცია

        დიდი ისტორიის მქონე ქართველი ერი მევენახეობა-მეღვინეობაშიც ინარჩუნებს უძველეს ტრადიციებს და გამოირჩევა ღვინის დაყენების უმდიდრესი კულტურით.  ჩვენს ქვეყანაში არის ღვინის წარმოებისა და ვენახების მოვლა-გაშენების უწყვეტი, სულ მცირე,  8000–წლიანი პერიოდი; ქართული მევენახეობა ითვლის 500–ზე მეტ ადგილობრივი ყურძნის ჯიშს; ქართული მეღვინეობის ორიგინალური ნაწილი, ქვევრის ღვინო,  იუნესკომ არამატერილურ კულტურულ ძეგლად აღიარა. თუმცა, მხოლოდ საკუთარი ყურძნის ჯიშებითა და ღვინის დაყენების საკუთარი მეთოდებით არ შემოფარგლულა ქართული მეღვინეობა. მე–19 საუკუნიდან საქართველოში  უცხოური ჯიშებისა და ტექნოლოგიების შემოტანა-დანერგვა დაიწყო. ევროპული ღვინის ტექნოლოგიის დამკვიდრებას მოგვიანებით მოჰყვა შემაგრებული (პორტვეინის სტილის) ღვინის წარმოების შემოტანა საქართველოში. პორტვეინი წარმოადგენს შემაგრებულ ღვინოს სპეციფიკური ორგანოლეპტიკური თვისებებით. მის სამშობლოდ ითვლება პორტუგალია, ქალაქი პორტუ, პორტვეინის ტრადიციული ტექნოლოგია ითვალისწინებს ყურძნის მოკრეფას სრულ სიმწიფეში, დახარისხებასა და დაჭყლეტას, მიღებული ჭაჭის დუღილს, თვითნადენის გამოყოფას და ჭაჭის გაწნეხას, მადუღარი თვითნადენი და დაწნეხილი ფრაქციების დასპირტვას 18-19 %-მდე. ამასთან, გამოიყენება ღვინის სპირტი სიმაგრით 77-78%. ღვინოს ათავსებენ და ავარგებენ 50-60 დალი მოცულობის კასრებში (ჯანხოთელი გ., 1999).