The Importance of Georgian Oral Material Preserved in Saint Petersburg

ანოტაცია

ფოლკლორი და ეთნოგრაფია, როგორც ხალხური ეთნოკულტურა საქართველოში ინტენსიურად XIX და  XX საუკუნის 70-იან წლებში, შეისწავლებოდა. შემდეგ დაიწყო მოძიებული მასალის ფოლკლორისტული პრინციპით ბეჭდვა. გამოიცა „ქართული ხალხური პროზის” სრული კორპუსის გამოცემა. ამ ფონზე ირკვევა, რომ დღემდე მაინც ვერ მოხერხდა ქართული ფოლკლორული მასალის თავმოყრა (არა მარტო ცოცხალ ზეპირსიტყვიერ ტრადიციაში გამოვლენა, არამედ სხვადასხვა დონის ჩაწერილი და სხვადასხვა არქივებში დაცული ტექსტების). ამას ცხადყოფს თუნდაც პეტერბურგში პუშკინის სახლში დაცული უმდიდრესი ფოლკლორული კოლექციები, რომლებიც ცნობილი გახდა 2018 წლის ფოლკლორისტული ექსპედიციის მიერ, რომელშიც მონაწილეობდნენ პროფ. თემურ ჯაგოდნიშვილი და მაგისტრი ქრისტინე ცირეკიძე.თანამედროვეობამ ახალი რაკურსით წარმოაჩინა ფოლკლორის, როგორც ეთნოკულტურის მნიშვნელობა კულტურათა დიალოგისათვის. თავისი მნიშვნელობით იგი ეროვნულ კულტურას (კლასიკურს, ელიტარულს) გაუტოლდა. ეს გარემოება კი ფოლკლორის კულტურული სტატუსის ახლებურ გააზრებას საჭიროებს და დღის წესრიგში აყენებს ეროვნული კლასიკური (ელიტარული) და სახალხო (ფოლკლორული) კულტურების დიალოგის საჭიროებას.