როგორ აფასებენ ისტორიკოსები 1924 წლის აჯანყებას
DOI:
https://doi.org/10.52340/idw.2021.501საკვანძო სიტყვები:
აჯანყება, ბოლშევიკები, საბჭოთა ხელისუფლება, ეროვნული სახელმწიფოებრიობის დაკარგვა, ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობაანოტაცია
ქართული ისტორიოგრაფიის ერთ–ერთ უმნიშვნელოვანეს პრობლემას წარმოადგენს ქართველი ხალხის ეროვნულ–განმათავისუფლებელი ბრძოლის ისტორიის შესწავლა. კომუნისტური იდეოლოგიით შთაგონებული საბჭოთა იმპერიის საინფორმაციო „მანქანა“, რომელიც ყოველ ღონეს ხმარობდა 1924 წლის აჯანყების მოთავეთა სახელების დასამცრობად და მტრის ხატის წარმოსახატად. ასეთი შეფასება ზემოაღნიშნულ აჯანყებათა მონაწილეებზე თითქმის საბჭოთა იმპერიის მთელი არსებობის მანძილზე 70 წლის განმავლობაში მუსირებდა და დღემდეც კი შემორჩა. ამდენად, აღნიშნული პრობლემის გაანალიზება კიდევ უფრო ღრმად და საფუძვლიანად შესწავლის აუცილებლობას წარმოადგენს და იგი თანამედროვე ეპოქაშიც არ კარგავს თავის აქტუალობას.
##plugins.generic.usageStats.downloads##
წყაროები
ბენიძე ვ. (1991): 1924 წლის აჯანყება საქართველოში, გამომცემლობა „ცოდნა“, თბილისი.
ბურდიაშვილი მ. (2014): ეროვნულ–განმათავისუფლებელი მოძრაობა საქართველოში 1921-1924 წლებში, გამომცემლობა „უნივერსალი“, თბილისი.
გრძელიძე რ.(1992): 1924 წლის სახალხო აჯანყება საქართველოში, თბილისის უნივერსიტეტის გამომცემლობა, თბილისი.
კირთაძე ნ. (1996): 1924 წლის აჯანყება საქართველოში, გ. ტაბიძის სახელობის სააქციო საზოგადოება „სტამბის“ სარედაქციო ცენტრი, ქუთაისი.
ლომაშვილი ფ. (1997): საქართველოს ისტორია, XIკლასი, სახელმძღვანელო, გამომცემლობა „განათლება“, თბილისი.
საქართველოს კომუნისტური პარტიის ნარკვევები (1971): საქართველოს კომუნისტური პარტიის ისტორიის ნარკვევები, „საქართველოს კომუნისტური პარტიის ცეკასთან არსებული პარტიის ინსტიტუტი, მარქსიზმ–ლენინიზმის ინსტიტუტის ფილიალი“.
საქართველოს პრეზიდენტის არქივი, ფონდი 14, აღ.2, საქმე 28
ციციშვილი გ. (2004): სიმართლე ანტისაბჭოთა ეროვნული მოძრაობისა და 1924 წლის აჯანყების შესახებ (მე–80 წლისთავის გამო), თბილისი.
წენგუაშვილი კ. (2005): საქართველოს ისტორიოგრაფია 1921–1925წ.წ. გამომცემლობა, „მემატიანე“, თბილისი.
ჩამოტვირთვები
გამოქვეყნებული
გამოცემა
სექცია
