The Purpose of the “New Language” of Poetry in the Theoretical-Aesthetic Concepts of P. Celan and I. Bachmann

ანოტაცია

ნაშრომში განხილულია ომისშემდგომი გერმანული ლირიკისა და პოეტთა გაერთიანების: „გრუპე 47,“ სრულიად ახლებური პოეზიის  თავისებურებები, რომელმაც საფუძველი დაუდო ახალ თეორიულ შეხედულებებსა და ლიტერატურულ სტილს. შესწავლილია ი. ბახმანისა და პ. ცელანის მნიშვნელოვანი თეორიული ნაშრომები. განსაკუთრებული ყურადღება ექცევა პ. ცელანის  „მერიდიანის“ (“Der Meridian“) თეორიულ–ესთეტიკურ კონცეფციას, რომელსაც სრულად იზიარებს ი. ბახმანი. გამოკვლეულია პ. ცელანისა და ი. ბახმანის თეორიულ–ესთეტიკური კონცეფციის ძირეული საკითხები, როგორიცაა: ლირიკის ფუნქცია და დანიშნულება, პოეტური ენის სპეციფიკა, პოეტის დამოკიდებულება სინამდვილის მიმართ, ფილოსოფიური გავლენები  პოეტის შემოქმედებაზე და სხვ. დადგენილია, რომ ზემოთ დასახელებულ პოეტთა მიერ ძველი ლიტერატურული  ტრადიციების უარყოფა გამოწვეული იყო სურვილით, შეექმნათ ,,ახალი ენა“, რომელსაც გამოხატვის ახალი მანერა ექნებოდა.  მათ ლირიკაში სწორედ ეს ფუნქცია აქვს ლექსების დაშიფვრას, ლაკონურობას, სასვენი ნიშნების უარყოფას, რითმისა და სინტაქსური წესების დარღვევას; ,,ახალ“ ლირიკას ახასიათებს ასევე: მეტაფორების, ალეგორიებისა და სიმბოლოების სიუხვე, ლექსის ბწკარედული ფორმა, თავისუფალი რიტმი, ლირიკული ,,მე“ - ს ფუნქციის შესუსტება და  უშუალო ,,საუბარი“ მკითხველთან. პ. ცელანის „ჰერმეტული“ ლირიკის ტიპური მახასიათებლებია: „იდუმალი კოდები“ და მინიშნებები ბიბლიის ცალკეულ სიუჟეტებსა და სახეებზე, პესიმისტური თემატიკა და მასთან კავშირში  მუქი ფერების აღმნიშვნელი ზედსართავების  გამოყენება. პ. ცელანისა და ი. ბახმანის ლექსებში განსხეულებული პროტესტისა და  დუმილის, სიკეთისა და ბოროტების, სიკვდილისა და სიცოცხლის ოპოზიციური მოტივები უშუალო კორელაციაშია ომის შემდგომი ფილოსოფიის პრობლემატიკასთან, რომელშიც ასევე მძლავრობს  მელანქოლიური განწყობა, გაუცხოება,  შიში, სულიერი კრიზისი და  სიცარიელე. განსაკუთრებულ ზეგავლენას პ. ცელანისა და ი. ბახმანის ლექსებსა და თეორიულ ნაშრომებზე   ახდენს ლუდვიგ ვითგენშტაინისა და  მარტინ ჰაიდეგერის ეგზისტენციალური ფილოსოფია.